Zahra loopt elke week mee van de opvanglocatie naar het hockeyveld van de universiteit. Al maanden is zij erbij. Ze is in zichzelf gekeerd en speelt rustig langs de lijn. Haar broer speelt mee in het veld. Zahra durft niet mee te doen. Ik heb haar nog nooit horen praten. Als ze in de zandbak naast het veld zit, zit ik erbij. We spelen niet. Ik ben er gewoon. Op een dag begint ze te praten. “René hockey”, zegt ze. Voorzichtig gunt ze me een glimlach.
Welkom in Tilburg
In 2015 komt een groep vluchtelingen Tilburg binnen. Deze 700 mensen hebben een zware reis achter de rug. Ze worden opgevangen in de noodopvang aan de Ringbaan Oost. Daarna mogen ze slapen en wonen in één van de opvanglocaties, het oude belastingkantoor in Tilburg of verpleeghuis St. Jozefzorg (‘Camp Fatima’). Ik weet dan nog niet hoeveel deze mensen in mijn leven gaan betekenen.
Hulp gevraagd
Op mijn werk wordt gevraagd een handje te helpen op de eerste opvang, de noodopvang. Inrichten, mensen welkom heten, gerust stellen en wegwijs maken. Een eerste groep collega’s gaat op pad. Zij keren aangeslagen terug. Een collega vertelt huilend over een dun meisje. Ze kwam binnen met een half sandaaltje aan, grote ogen, verward maar alert. Overmeesterd door stress. Dit meisje is geen uitzondering op de opvang. Mijn collega is hevig geëmotioneerd door het leed van deze mensen. En zij kon het meisje alleen een bed aanwijzen.
Het idee ‘een potje hockeyen’
Geraakt door het vluchtelingenverhaal krijg ik steeds meer het gevoel dat ik iets wil betekenen. Ik plaats een oproep op Facebook om mijn idee te polsen: hockey voor vluchtelingenkinderen…
Deze tekst komt uit het boek van René Dinant, een voorbeeld van ghostwriting. Ik werkte aan het boek als ghostwriter. René werkt al jaren vanuit zijn hart met kwetsbare kinderen als trainer en gezinscoach. Benieuwd naar de rest van het boek?
Opdrachtgever René Dinant
Tekst en redactie Hélène Wirken
Vormgeving Masja Mols
Fotografie Isabel van Rijswijk
